بخشش را "بخش کن"...

محبت را "پخش کن"
غضب "پریشانی" است...

نهایتش "پشیمانی" است
شکیبایی... بر هر "دعوایی"، "دواست"
هر چه "بضاعتمان" کمتراست ... "قضاوتمان" بیشتر است
با "خویشتنداری" ... "خویشاوند داری"
به "خشم" ... "چشم" نگو
سوء تفاهم، "تیر خطایی" است..که از "گمان" رها می شود!
انسان "خوشرو" ... گل "خوشبو" ست.
"دوست داشتن" ... را "دوست بدار".
از" تنفر " ..."متنفر"باش
به "مهربانی" .. "مهر" بورز
با "آشتی" .... "آشتی" کن
و از "جدایی"..."جدا "باش. .

بوی اردیبهشت می آید در این حوالی...
بوی لوس ترین دختر بهار...که لای موهای فرخورده ی خرمایی رنگش عطر شکوفه های گیلاس است و از چشمهای سبزش شیطنت میبارد...
خلاصه که آب و جارو کنید راه را برایش...
این دخترک لوس بهاری دلش به نازکی شیشه و قهرش به سختی صخره هاست...

حسابی هوایش را داشته باشید...
تا میتوانید عاشقش باشید و بوسه خرجش کنید و دل به دلش بدهید...
سنگ تمام بگذارید ها...
نبینم یک وقت اخم کند این دخترک لوس چشم سبز بهار که روزگارتان را سیاه میکنم...
با اردیبهشت جانِ جان لطفا کمی مهربان تر تر باشید...