خار خندید و به گل گفت سلام
و جوابی نشنید
خار رنجید ولی هیچ نگفت
ساعتی چند گذشت
گل چه زیبا شده بود
دست بی رحمی نزدیک آمد،گل سراسیمه ز وحشت افسرد
لیک آن خار در آن دست خلید و گل از مرگ رهید
صبح فردا که رسید
خار با شبنمی از خواب پرید
گل صمیمانه به او گفت سلام...
گل اگر خار نداشت
دل اگر بی غم بود
اگر از بهر كبوتر قفسی تنگ نبود،
زندگی
عشق
اسارت
قهر و آشتی
همه بی معنا بود.

 دوجین کار سرم ریخته...
اول باید خورشید را به آسمان سوزن کنم
و بعد منت ماه را بکشم تا به شب برگردد ،
سپس بادها را هل بدهم تا دوباره وزیدن بگیرند ...
و آنقدر با گل ها حرف بزنم تا به یاد آورند روزی زیبا بوده اند...
                       بعد از تو 
                       این دنیا 
یک دنیا 
                    کار دارد
تا دوباره دنیا شود...

(ایلهان برک)

 میوه فروش میوه را با ترازویی می کشید و در پاکت می گذاشت
 بعدِ تعارفات سنتی قیمتش را دریافت میکرد
روزگاری بود که از سهم ترازو و وزن آن نمی دزدیدند
  بلکه تو را به میوه ای نوبر هم مهمان می کردند.
 ** مهربانی وزن داشت و بی اندازه بها داشت ***
   *** به اندازه دل آدمها ***
امروز سهم دوست داشتن را با ترازوی ناعادلانه ای می سنجید

 نه به اندازه در کفه ترازو گذاشته می شود ،

و نه نوبری بعد آن می رسد.
    از سهم اندازۀ ترازو هم دزدیده می شود...